Hobbel de hobbel naar Phonsovan

Ja, deze gisterochtend vertrokken met de minivan naar Phonsovan. De minivan was rara weer op kleine-mensjes formaat. Met mijn knieën in mijn nek geplooid vertrokken we richting Phonsovàn waar David zijn guesthouse heeft ( Pukyo guesthouse).

Wat een rit. De bijrijder, waarschijnlijk de vrouw van de chauffeur was hoogzwanger. Maar als jullie nu gaan denken dat de rijstijl beetje werd aangepast zijn jullie verkeerd. Elke bubbel en put werd netjes door onze chauffeur gepast en dan nog aan een hoge snelheid, en het busje had bovendien zeer slechte vering.....we vlogen natuurlijk 7u lang alle kanten op. Het was precies of hij de bevalling van zijn vrouw wilde bespoedigen door zo te rijden

Naast de vele putten en bulten waren er ook heel wat bochten en ging het berg op en bergaf. Een van de locals had waarschijnlijk teveel gedronken en meermaals moesten we voor hem een stopje inlassen. De laatste stop was er echter teveel aan. De deur ging niet meer dicht, ja dan maar 4u de deur vasthouden  (deed me denken hoe ik een keertje met Jurgen naar een vergadering van de jeugddienst in oostende reed met Joels auto, we moesten toen ook de deur vasthouden). 

Na 7u doorheen geschut geweest te zijn kwamen we eindelijk aan :) gelukkig maar want de koffer begaf het ook. Die ging ook niet meer dicht. Wat me vooral opviel langs de weg was dat hier en daar communisme toch nog leeft, naast de Laotiaanse vlag zagen we af en toe de communistische hangen. Heb dit toch even nagevraagd en vooral de oude generatie hangt nog die vlaggetjes op. Tweede wat ik zag was ook weer de Chinese invloed net als in Vietnam, Cambodia en Myanmar, maar wel minder dan in de opgesomde buurlanden. Her en der duiken Chinese zaken op.

Vandaag hebben we dan Phonsovan verkent samen met Davids vrouwtje die officiële gids is in Laos. Een leuk stadje met nog niet al te veel toeristen wat het allemaal wel leuk maakt. Laos is het meest gebombardeerde land ter wereld. Mja...de Amerikanen mogen er weer trots op zijn wat ze hier hebben uitgestoken. Zelfs geen kat die begrijpt wat er aan de hand was...iets met 'communisme'. Er liggen hier nog heel veel onontplofte bommen en dagelijks gebeuren er nog ongevallen hiermee, jammergenoeg vaak met kindjes. Hier i. Phonsovan hebben we uxo bezocht en mag de een ondersteund de slachtoffers van de bommen de ander probeert deze te vinden en te ontmantelen. Daar wordt je toch even stil van. 

De mulberry farm vond ik ook zeer leuk en dan.....de berg op om te zien van waar de kruiken die we morgen gaan zien kwamen. 1000 trapjes.....allemaal verschillende hoogtes, maar dit is typisch Laotiaans. We zijn nog nergens gekomen waar alle treden van een trap allemaal netjes gelijk waren. Davids vrouw wou ons eigenlijk laten zien en beleven hoe moeilijk het wel niet was geweest de kruiken naar 12km verder te verplaatsen.

Wel het is hier al laat...morgen gaan we samen met een andere gast de plain of jars bezoeken. Ben al heel benieuwd