Extra-plain of jars -vlakte der kruiken

Woops. Ik zie nu pas dat ik een sprong heb gemaakt naar Vang Vien zonder het te hebben over de vlakte van de kruiken die we op dag 2 hebben bezocht. 

Onze tweede dag in Phonsovan hebben we een volledige dag erop uitgetrokken, samen met Brian een Amerikaanse toerist en Sakhone die ons gidste, Davids vrouwtje.

Een eerste stop was in een noodle village. Echt helemaal iets voor mij, ik zou een ganse dag door noodle soep kunnen eten. Zonde dat we bij ons die heerlijk vers kruiden niet hebben. Vandaar ook dat het me nog nooit gelukt is om er zelf te maken waarvan ik 100% tevreden ben. Wat een proces om de perfecte rijst noodles te maken en zeer arbeidsintensief. Alles wordt nog met de had gemaakt. 

Volgende halte was de spoon village. Jawel hoor een lepel dorp. Ik hoor jullie al denken: lepels. Ja lepels...de mensen gaan op zoek naar bommen of restanten van bommen en versmelten het metaal waarna ze er lepels van maken. Sakhone vertelde mij dat voorheen iedereen deze lepels gebruikte. Maar doordat ze snel breken is men toch overgestapt naar de tinnen lepels. Het was wel even verschieten toen Sakhone zo een of ander munitie ding liet vallen, velen zijn nl. niet ontmanteld. Tegenwoordig maakt men er van alles van voor de toeristen.

En nu komt het leukste van wat we die dag gedaan hebben, en het is nog niet de vlakte der kruiken: lunchtime. Onze Brian wou dus zwaluw proeven. Had hij grote vogeltjes verwacht, maar een zwaluw zonder pluimpjes is maar een vingertje lang. Zijn gezicht toen hij de piepkleine vogeltjes voorgeschoteld kreeg was al goud waard op zich. De geur die erbij was willen jullie niet weten, wat stinken die beestjes zeg. Jeksie. Uiteindelijk heeft hij er één opgegeten met een raar gezicht....en het is maar bij een gebleven. Maar hij heeft het toch maar gedaan. Geef mij spinnen en insecten, geen probleem maar die vogeltjes ( eet bij ons al geen kwartels). De chauffeur heeft de rest opgegeten, Laotianen houden helemaal niet van verspilling. Alles eten die op...Maar in hun cultuur is het not done om meer dan 2 zwaluwtjes op te eten. Wanneer je als man bij je vriendin thuis meer dan 2 eet krijgen je schoonouders een slecht beeld van je en denken ze dat je bezitterig bent. Onze chauffeur heeft er 6 op en is dus zeer bezitterig. En eerlijk is eerlijk, hij had toch ook moeite die stinkende beestjes naar binnen te werken. Sakhone heeft me ondertussen geleerd hoe mijn geliefde noodle soepjes nog lekkerder te maken, maar met stokjes lukt nog altijd niet. Gelukkig had ik mijn survival pakketje mee waar mijn vorkje inzit, en kon ik makkelijk verder eten.

Na de lunch hebben we 3 terreinen van de vlakte der kruiken bezocht. Voor de eerste moesten we nog echt doorheen de rijstvelden stappen. Men heeft nog steeds geen 100% duidelijkheid waarvoor ze dienden, waarschijnlijk grafurnes. Wat men wel weet i at ze honderden jaren oud zijn. Op de derde en grootste vlakte kwamen we oud Vietnamese militairen tegen die er hebben gevonden. Ja.. op dat gebied werd Amerika's geheime oorlog eind jaren '60 begin jaren '70 uitgevochten en de Vietnamezen hielpen de Laotianen hierbij. Heel vriendelijke mensen, jammer dat ze enkel Vietnamees spraken, had interessant geweest om er een gesprekje mee te doen. We kwamen nu niet verder dan goedendag en handjes schudden. 

Zo dit stukje hadden jullie nog tekort. Foto's waren al gepost en de tekst was ik vergeten.